Overall Score 7/10
Taste 3.5/5
Ambiance 3.5/5
Service 3/5
Value 3/5
ที่เมือง Iowa City รัฐ Iowa นี่ก็จะร้านอาหารไทยแบบไทยแท้ ๆ อยู่ทั้งหมด 2 ร้านครับทั้ง 2 ร้านนี้มีนามว่า Thai Flavor กับ Thai Spice ซึ่งทั้ง 2 ร้านนี้คะแนนรีวิวก็จะอยู่ในระดับเดียว ๆ กันไม่ว่าจะจากเว็บไหน Yelp, Urbanspoon, Zagat คือได้คะแนนรีวิวในลำดับกลาง ๆ ทั้งนั้น แต่ร้าน Thai Spice นี่จะเป็นร้านโปรดของแฟนผม คุณเธอเคยไปกินร้าน Thai Flavor มาทีแล้วไม่ชอบในรสชาติเลย ก็เลยเลิกไปกินแบบเด็ดขาด หันมาคบกับร้าน Thai Spice แห่งนี้แบบถาวร วิรัตน์จันทร์ แทน และคือถ้าผมไม่ได้ห่างเหินจากอาหารไทยมาร่วมเดือน (คือ 4 อาทิตย์ที่ผ่านมากินร้านไทยที่ seattle ไปมื้อเดียว) ผมก็คงจะไม่มากินร้านอาหารไทยที่ต่างแดนเหมือนกันครับ เพราะว่ามันเป็นอาหารไทยแบบขายฝรั่ง, วัตถุดิบอะไรต่าง ๆ นา ๆ ก็ไม่ใช่ แต่เชื่อเถอะครับ พอห่างเหินอาหารไทยไปนาน ๆ เข้า มันจะอาหารไทยแบบไหน ขอแค่ให้ได้กินก็ดีกว่าไม่มีจะกินล่ะ
พูดถึงเรื่องการตั้งชื่อร้านกันหน่อย ผมรู้สึกว่าเวลาคนไทยเราตั้งชื่อร้านอะไรจะต้องมีคำที่บ่งบอกความเป็นร้านนั้น ๆ อยู่ในชื่อร้านซะเยอะ อย่างร้าน Thai Flavor, Thai Spice นี่ก็ใช่ หรืออย่างร้าน Sushi ที่ผุดกันขึ้นมาเยอะ ๆ ที่กรุงเทพ, ร้านเนื้อย่างที่กรุงเทพ อะไรประมาณนี้ ซึ่งเท่าที่ผมสังเกต คนต่างชาติธรรมเนียมการตั้งชื่อร้านก็จะแตกต่างกันออกไป อย่างที่ญี่ปุ่นก็จะคำศัพท์ที่แบบบอกถึงย่านที่ร้านตั้งอยู่, ชื่อเจ้าของร้าน, คำศัพท์เก๋ ๆ แต่ก็จะแค่นั้นร้าน Sushi ก็จะไม่มีคำว่า Sushi ต่อท้าย ถ้าไม่จำเป็น ส่วนที่อเมริกาหรือที่ยุโรป เท่าที่ดูก็จะเป็นชื่อเจ้าของร้าน, เชฟเจ้าของร้านซะมาก มีชื่อร้านแบบอ้างอิงจากทำเลที่ตั้งอีกเล็กน้อย และก็ที่เหลือก็เป็นอะไรไม่รู้ และก็ไม่ค่อยนิยมมีคำ adjective, noun ที่บ่งชี้ว่าร้านข้าขายอะไรสักเท่าไร ซึ่งอันนี้มันก็เป็นธรรมเนียมของแต่ละชาติไปล่ะครับ ซึ่งบางทีการตั้งชื่อร้านแบบไทย ๆ เราก็ดูเข้าใจง่ายดี ฟังชื่อร้านก็รู้แล้วว่าร้านนี้ขายอะไร ว่ามั้ยครับ?
ร้าน Thai Spice นี่ก็เป็นอีกหนึ่งร้านที่คนจะมากินเนื่องในโอกาสพิเศษ, มาเดทกัน ประจำเมือง Iowa City แห่งนี้ อย่างวันที่ผมไปก็มีคู่รักหลากหลายเชื้อชาติมากินข้าวกันหลายคู่เลย แต่ไม่มีคนไทยเลยสักคู่เดียว ส่วนใหญ่จะเป็นฝรั่ง ซึ่งก็เป็นบรรยากาศที่แปลกดีสำหรับผมเหมือนกันครับ เข้าร้านไทยที่ต่างแดน เพื่อไปกินอาหารไทย ที่รายล้อมไปด้วยฝรั่งผมทอง และมีเด็กเสิร์ฟเป็นคนจีน ยังดีที่ตัวพ่อครัวเป็นคนไทย! อาหารของร้าน Thai Spice นี่เห็นตอนแรกนี่ก็แอบงงครับ เพราะรายการอาหารมันจะแบบมาเป็นภาษาอังกฤษหมด (ก็แหงล่ะ) เป็นเมนูคาราโอเกะบ้าง, แปลไปเลยบ้าง หรือบางคำก็เป็นศัพท์ใหม่ไปเลยบ้าง นั่งอ่าน นั่งทำความเข้าใจอยู่สักพักในที่สุดก็ได้อาหารมา 3 อย่างครับ
อาหารอย่างแรกที่ได้เป็นราดหน้าเนื้อ หรือชื่อภาษาอังกฤษว่าอะไรก็ไม่รู้ แฟนผมสั่งไป "ราดหน้าเนื้อ" เด็กเสิร์ฟก็เข้าใจ ราคา 10.25$ ราดหน้าที่ได้ก็เป็นราดหน้าหน้าตาประหลาด ๆ เล็กน้อย คือเป็นราดหน้าที่ใส่ผัดบร็อคโคลี่มาแทนผักคะน้า และก็มาแบบน้ำดำ ๆ เข้ม ๆ ไม่ใช่น้ำใส ๆ แบบบ้านเรา ซึ่งก็มีแค่ 2 อย่างนี้แหละครับที่ต่างออกไปจากบ้านเรา ส่วนรสชาติ กินเข้าไปคำแรกก็สัมผัสถึงความเป็นราดหน้าได้จริง ๆ ครับ แต่ก็เป็นราดหน้าแบบรสชาติบ้าน ๆ ไม่ได้อร่อยแบบร้านเทพ ๆ บ้านเราสักเท่าไร น้ำราดหน้าจืด ๆ, เส้นราดหน้าก็เละ ๆ ไม่เหนียว ๆ เด้ง ๆ แบบบ้านเรา ตัวเนื้อที่ใส่มาในราดหน้าก็เหมือนจะเป็นเนื้อส่วนที่ไม่ค่อยดี อาจจะเป็นส่วนหน้าแข้ง มันแบบเหนียว ๆ ไม่ค่อยอร่อย จานนี้สิ่งที่ดีที่สุดดันเป็นผักบร็อคโคลี่ ซึ่งไม่มีอยู่ในราดหน้าแบบไทย ๆ เราจริง ๆ ซะอย่างนั้น ผักนุ่ม อร่อยดีมาก
ส่วนอย่างที่ 2 เป็น Green Curry (15.25$) หรือ แกงเขียวหวานบ้านเรานั่นเอง ที่อเมริกานี่ร้านอาหารไทยส่วนใหญ่ที่ผมไปดู ๆ เมนูในเน็ทมาจะมีแกงหลัก ๆ อยู่ 3 แบบ Green Curry, Red Curry และก็ Yellow Curry ซึ่งทั้ง 3 อันนี่ดูเหมือนจะเป็นเมนู Hot Hit ของร้านอาหารไทยที่อเมริกามาก เพราะแทบทุกร้านจะมีขายหมด และการกินแกงของที่อเมริกา (หรือต่างประเทศ) หลาย ๆ ท่านคงทราบกันอยู่แล้วว่าพวกฝรั่งจะกินแบบของใครของมันกัน บ่อยครั้งที่ลูกค้าจะสั่งแกงชนิดเดียวกันมา 2 ที่เพื่อจะกินแยกกัน (อันนี้เพื่อนผมที่ทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารไทยบอกมาอีกที) และแกงของที่นี่จะเสิร์ฟพร้อมข้าวสวยด้วย (ซึ่งผมรู้สึกว่าข้าวสวยที่อเมริกานี่ดีมาก เกรด A เลย ซึ่งก็น่าจะเป็นไปตามที่เคยได้ยินมาว่า ข้าวดี ๆ บ้านเราจะส่งออกนอก ส่วนข้าวโง่ ๆ ก็ให้คนไทยกินกันเอง -*-) เจ้าแกงเขียวหวานนี่ก็อร่อยดีครับ รสชาติไทยดี หวานนิด ๆ เอาใจฝรั่ง และให้เนื้อไก่มาเยอะมาก เยอะแบบแกงเขียวหวานบ้านเราอาย และเนื้อไก่ก็เป็นเนื้ออย่างดี กินแล้วมันอร่อยกว่าที่บ้านเราอย่างไรไม่ทราบ และอีกอย่างที่ชอบคือ ที่นี่เค้าใช้ eggplant หรือมะเขือม่วงแทนมะเขือพวง ซึ่งไป ๆ มา ๆ ผมชอบแกงเขียวหวานแบบมีมะเขือม่วงนี่มากกว่าซะอย่างนั้น เนื้อมันนุ่ม ๆ หวาน ๆ ดีอ่ะครับ เข้ากับแกงดี
ส่วนอาหารอย่างสุดท้ายเป็นยำวุ้นเส้นกุ้ง ซึ่งแบบสั่งมากินแชร์กันระหว่างผมกับแฟน จานนี้ fail ครับ เฮงซวยเลยก็ว่าได้ เป็นยำวุ้นเส้นที่ไม่รู้ว่าต้องการจะสื่อรสชาติอะไรออกมา มันรสชาติประหลาดมากครับ หวาน, เผ็ด, เค็ม 3 รสชาตินี่มาเด่นเหมือนกันหมด แล้วก็วุ้นเส้นก็ให้มาไม่ค่อยเยอะ ใส่เป็นผัก ๆ มาแทน กินแต่ละคำเลยเหมือนกินยำผักซะมากกว่าครับ
สรุป ร้าน Thai Spice นี่รสชาติก็ถือว่าพอใช้ได้ล่ะครับ แต่วันนั้นที่ผมกิน บอกตรง ๆ ว่าอร่อยกว่าคำว่า "พอใช้ได้" ไปพอสมควรเหมือนกัน เนื่องจากแบบมันห่างเหินอาหารไทยมานาน และแต่ละจานที่สั่งไปก็สั่งเผ็ดระดับ 4 เผ็ดสุดของร้านทั้งหมดก็เลยยิ่งกินไปซี้ดไป สะใจไปเข้าไปอีก แต่ก็นะ กับค่าเสียหายที่โดนไป 50$++ หรือประมาณ 2,000 บาทแต่ได้อาหารแค่นี้ ก็พูดได้คำเดียวว่าแพงมาก ๆ ละครับ เพราะทั้งหมดนี้ถ้ามากินที่ไทยอย่างมากก็ประมาณ 300 บาทแค่นั้น ซึ่งอันนี้น่าจะเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงมีคนไทยหลาย ๆ คนอยากไปเปิดร้านอาหารไทยที่ต่างประเทศกัน ทำอาหารง่าย ๆ รสชาติพอใช้ได้แค่นี้ ก็สามารถขายได้กำไรเป็นกอบเป็นกำขนาดนี้แล้ว กลับกัน ถ้าจะขายให้ได้ราคาเท่านี้ที่ไทย ก็ต้องเป็นร้านอาหารไทยที่โดดเด่น, เมพขิง ๆ เท่านั้นถึงจะทำได้ (ซึ่งเท่าที่ผมนึกออกในไทยก็มีไม่กี่ร้านล่ะครับที่จะขายได้เท่านี้)
ปล. ร้าน Thai Spice นี่ระหว่างที่ผมอยู่ที่ Iowa City ผมมีกลับมาซ้ำอีกรอบนึงครับ แต่สั่งแบบ Take Home ไปแทน สั่งแกงไป 2 อย่างแล้วก็ปอเปี๊ยะแล้วก็ข้าวผัด รสชาติทั้ง 4 อย่างก็บ้าน ๆ อีกเช่นกันครับ มาขายที่ไทยก็คงได้ระดับร้านข้าวแกงทั่ว ๆ ไป แต่ผมโดนไปประมาณ 40$ -*-
ปล. 2 Bud Light อร่อยมากครับ เบียร์ถูก ๆ , เด็กมหาลัยกินกัน พวกผู้ใหญ่อเมริกันจะไม่กินกันเพราะจะทำให้ดูเป็นเด็ก แต่ทำไมไม่รู้ผมกลับโคตรชอบ รสชาติมันกลมกล่อมมาก และที่สำคัญพลังงานน้อย ไม่อ้วนด้วย!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Feel free to leave a comment and you can also contact me via channels below.
http://www.bumres.com
http://www.facebook.com/BumRes
admin@bumres.com
ร้านอาหาร
No comments:
Post a Comment